ในพระพุทธศาสนา บุญ หรือ บุณย์ หมายถึง ความดี ความประพฤติชอบทางกายวาจาและใจ เรียกอีกอย่างว่ากุศล ในพระไตรปิฎกมักใช้คำว่า ปุญฺญ ตรงกันข้ามกับคำว่า บาป หรือ
ในพระพุทธศาสนา บุญ หรือ บุณย์ หมายถึง ความดี ความประพฤติชอบทางกายวาจาและใจ เรียกอีกอย่างว่ากุศล ในพระไตรปิฎกมักใช้คำว่า ปุญฺญ ตรงกันข้ามกับคำว่า บาป หรือ ในพระพุทธศาสนา บุญ หรือ บุณย์ หมายถึง ความดี ความประพฤติชอบทางกายวาจาและใจ เรียกอีกอย่างว่ากุศล ในพระไตรปิฎกมักใช้คำว่า ปุญฺญ ตรงกันข้ามกับคำว่า บาป หรือ
แผ่น แปะ แผล กด ทับ มันเป็นอาหารหล่อเลี้ยงจิตใจเราไม่ให้เหี่ยวแห้งตายไป จิตใจแช่มชื่นเบิกบาน จิตใจที่เป็นบุญมีความสุข เพราะบุญเป็นชื่อของความสุข จิตใจมีแต่บาปก็คือจิตใจขาดอาหาร ถ้าจิตใจมีบุญ ทำบุญ จิตใจ ในพระพุทธศาสนา บุญ หรือ บุณย์ หมายถึง ความดี ความประพฤติชอบทางกายวาจาและใจ เรียกอีกอย่างว่ากุศล ในพระไตรปิฎกมักใช้คำว่า ปุญฺญ ตรงกันข้ามกับคำว่า บาป หรือ
